Honderd jaar
In november was ik op bezoek bij een mevrouw die even eerder honderd jaar was geworden. Op de fiets naar ‘Landscheiding’ stel je je dan van alles voor bij zo’n bezoek. Honderd jaar, dat is een monumentale leeftijd. Deze mevrouw leefde al toen de Eerste Wereldoorlog nog (net) woedde! Wat zou ik aantreffen? Toen ik mijn weg door het uitgebreide gangenstelsel van Landscheiding had gevonden, klopte ik op de kamerdeur. “Ja?! Kom erin!” klonk het helder en opgewekt aan de andere kant van de deur. Die drie woorden bleken een voorbode van het gesprek. Helder en opgewekt. Wat een inspirerende ontmoeting hadden we! Hoe je met vreugde en dankbaarheid kunt terugkijken op je leven. Op je jeugd, op je werkzame leven. Hoe je kunt genieten van de aandacht en het bezoek dat je krijgt. Van de plek waar je woont. Steeds meer raakte ik onder de indruk van deze kranige vrouw. Klein van gestalte maar helder van geest. Als je toch zo eens oud mocht worden… | ||
terug | ||